Średniowiecze często było postrzegane jako przeciwieństwo renesansu. Podczas gdy ten renesans był postrzegany jako okres odnowionego zainteresowania klasyczną nauką, średniowiecze było postrzegane jako okres, w którym ludzie byli uwięzieni w ignorancji i przesądach i nie mieli dostępu do racjonalnego myślenia. Taki pogląd panował do XIX wieku. Obecnie wielu uczonych postrzega średniowiecze jako epokę z własnymi nurtami filozoficznymi. Artykuł przedstawia główne nurty filozoficzne średniowiecza oraz ich przedstawicieli.
Główne nurty filozoficzne średniowiecza
Filozofię średniowieczną można podzielić na trzy główne nurty, a mianowicie tomizm, augustynizm i franciszkanizm. Tomizm to filozofia stworzona przez św. Tomasza z Akwinu, która zakłada, że człowiek tworzy harmonijną całość z powodu zjednoczonego ciała i duszy. Filozof ten uważał, że świat jest hierarchiczny, a najważniejsza jest wiara. Natomiast augustynizm to filozofia stworzona przez św. Augustyna. Filozof ten wierzył, że dualizm jest wszechobecny i prowadzi do wewnętrznej walki człowieka między pokusami ciała a pragnieniami duszy. Franciszkanizm opiera się na dziełach św. Franciszka z Asyżu. Franciszkanizm to mistyczna filozofia, która celebruje prostotę natury. Św. Franciszek również wierzył, że człowiek został stworzony na obraz Boga.
Przedstawiciele głównych nurtów filozoficznych średniowiecza
Wielu filozofów przyczyniło się do powstania filozofii średniowiecznej. Niektórzy z nich byli postaciami naprawdę niezwykłymi, których prace są ponadczasowe, a ich życie jest badane do dziś. Do najważniejszych przedstawicieli filozofii średniowiecznej należą przede wszystkim twórcy głównych nurtów filozoficznych tego okresu, czyli Arystoteles, św. Augustyn, św. Tomasz z Akwinu lub św. Franciszek z Asyżu.
Zostaw komentarz