Na czym polega filozofia Św. Augustyna?

Augustyn z Hippony jest jedną z najbardziej wpływowych postaci w historii i teologii chrześcijańskiej. Jego idee i pisma wywarły ogromny wpływ zarówno na Kościół katolicki, jak i inne wspólnoty chrześcijańskie, a także na wielu innych myślicieli reprezentujących różne religie i tradycje filozoficzne na przestrzeni dziejów. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o filozofii tego wielkiego myśliciela.

Kim był św. Augustyn?

Augustyn urodził się 13 listopada 354 roku w Tagast (obok Suk Ahras w Algierii) w rodzinie urzędnika patrycjuszowskiego. Matka Augustyna, św. Monika, pochodziła z rodziny o tradycji chrześcijańskiej i była zdeterminowana, aby jej syn został ochrzczony. Jednak to życzenie spełniło się dopiero po 33 latach. Na rozwój Augustyna niewątpliwie miał wpływ fakt, że ojciec i matka różnili się przekonaniami i opiniami w sprawach, które miały decydować o losie mężczyzny. W rezultacie Augustyn przez wiele lat był rozdarty między wpływem matki i ojca.

Jakie są założenia filozofii św. Augustyna?

Filozofia Augustyna miała bardzo ważny punkt wspólny z doktrynami greckimi. Wiązało się to z założeniem, że celem człowieka jest szczęście, a zadaniem filozofii jest go szukać i znajdować. Zgodnie z założeniami chrześcijaństwa uznał, że to szczęście może dać tylko Bóg. W przeciwieństwie do sceptyków wierzył, że szczęście zależy od wiedzy. Co więcej, nie wystarczy, abyśmy się do tego zobowiązali, ale konieczne jest zdobycie tej wiedzy. Jednak niecała wiedza jest wymagana. Musimy naprawdę poznać Boga i poznać nasze dusze.

Jakie poglądy miał św. Augustyn?

• Bóg jest najwyższą istotą, ponieważ tylko on istnieje sam, z własnej natury. Inne rzeczy mogą nie istnieć. Bóg jest tylko samodzielną istotą. Inne istoty istnieją tylko na mocy boskiego dekretu. Dlatego Bóg jest nie tylko „bytem”, ale także przyczyną wszystkich innych bytów, zarówno przyczyną ich pojawienia się, jak i przyczyną ich zmian. Stworzył świat i jednocześnie utrzymuje go przy życiu. Ten punkt widzenia różni się wyraźnie od tez tych, którzy twierdzą, że chociaż Bóg stworzył świat, to istnienie i rozwój świata przebiegają niezależnie od tego momentu.

• Bóg jest największym dobrem i jednocześnie przyczyną wszystkich innych dobrych rzeczy. Wszystko istnieje dzięki Bogu, dlatego też całe dobro istnieje dzięki Bogu. Dlatego Bóg jest jedynym właściwym celem ludzkiego życia. Boskie przewodnictwo jest zakorzenione w ludzkiej naturze, a perspektywa zjednoczenia z Bogiem jest jedynym źródłem trwałego szczęścia. W końcu nie możesz sam osiągnąć tego szczęścia, ale tylko z pomocą Boga. W końcu to kwestia łaski. Zło polega na porzuceniu Boga i na dumie, że można obyć się bez Boga.Wszelka etyka okazała się wówczas skoncentrowana na Bogu, który stał się zarówno przyczyną, jak i celem.