Tomasz z Akwinu jest uważany za jednego z największych średniowiecznych filozofów. Wniósł on wkład we wszystkie trzy nurty filozofii swoich czasów, czyli w logikę, fizykę i metafizykę. W swoich pismach dotyczących filozofii odnosił się również do innych gałęzi wiedzy, takich jak kosmografia i historia naturalna. Tematyka jego pism obejmuje niemal wszystko, co dotyczy świata i jego zasad.
Kim był św. Tomasz z Akwinu?
Św. Tomasz z Akwinu był włoskim dominikańskim teologiem i filozofem. Urodził się w roku 1225 w Rocco Santo we Włoszech. Uzyskał tytuł Doctor Angelicus, co oznacza „anielski doktor”, w uznaniu wpływu jego nauczania na Uniwersytecie Paryskim. Został kanonizowany przez Kościół katolicki w roku 1346.
Na czym opiera się filozofia św. Tomasza z Akwinu?
Św. Tomasz z Akwinu swoje myślenie oparł na filozofii arystotelesowskiej i palotyńskiej, a bezpośrednio na naukach swego nauczyciela, wspomnianego Alberta Wielkiego. Najbardziej znanym jest dowód Tomasza na istnienie Boga. Aquinta jest autorem trzech wielkich dzieł: komentarza do „Sentenze” Piotra Lombarda; „Summy filozoficzna” lub „Summa contra gentiles”; „Summy teologiczna” – ostatecznie niedokończone ze względu na oświetlenie. Poglądy św. Tomasza można też poznać z obserwacji niemal wszystkich myśli arystotelesowskich. Jest także autorem licznych monografii, pisanych głównie przy okazji debat uniwersyteckich
Jakie są zasługi św. Tomasza z Akiwnu?
Zasługą Tomasza jest oddzielenie wiedzy i wiary, a zatem rozumu, od objawienia. Istnieją jednak rodzaje prawdy dostępne zarówno przez rozum, jak i przez objawienie; na przykład – nieśmiertelność duszy. Najczęściej jednak wiara i wiedza powstają same z siebie, duch umożliwia poznanie tego, co materialne, ale także poznanie Boga. Są prawdy, których nie można poznać mentalnie, ale tylko przez objawienie.
Zostaw komentarz