Renesans (co po francusku oznacza „odrodzenie”) to okres w historii Europy, który rozpoczął się około 1400 roku i zakończył około 1600 roku. W tym okresie nastąpił wybuch zainteresowania nauką, literaturą, sztuką i filozofią. Renesans oznaczał odejście od średniowiecznego światopoglądu, który koncentrował się na religii i duchowości. Zamiast tego myśliciele renesansu zaczęli kłaść nacisk na ludzką wiedzę i doświadczenie. Idee te są znane jako zasady lub doktryny renesansu. Wprowadzili je znani ówcześni pisarze zwani humanistami – uczeni, którzy wierzyli, że ludzie mogą osiągnąć zrozumienie dzięki własnemu rozumowi, a nie dzięki boskiemu objawieniu. Idee te doprowadziły do innowacji we wszystkich dziedzinach – od sztuki, przez architekturę, muzykę i naukę i nadal wpływają na nasz dzisiejszy świat.
Kiedy głoszono filozofię renesansu?
Filozofia renesansu była głoszona na początku XV wieku. Musiało jednak upłynąć kilkadziesiąt lat, aby idee te osiągnęły pełną dojrzałość. Działo się tak dlatego, że kultura renesansowa nie pojawiła się nagle. Miała ona raczej znaczące korzenie w poprzednich wiekach. Renesans rozpoczął się w XIV-wiecznej Florencji i Mediolanie, kiedy to uczeni zaczęli odwracać się od średniowiecznej scholastyki w stronę klasycznych autorów greckich i rzymskich. Było to tak zwany ruch humanistyczny, który koncentrował się na studiach humanistycznych, takich jak język, historia i filozofia. Studiowanie klasycznych tekstów przez humanistów doprowadziło do zakwestionowania pewnych aspektów średniowiecznej myśli jak mistyczna natura tekstów religijnych i poleganie na boskim autorytecie.
Jak narodziła się filozofia renesansu?
Renesans był złotym okresem dla rozwoju idei. Nastąpił ogólny wzrost zainteresowania wszystkimi dziedzinami nauki. Renesans był czasem zmian i odkryć, a wielu ludzi zaczęło myśleć bardziej samodzielnie, polegając na własnym rozumie, a nie na tym, co im powiedziano. Spowodowane to było rosnącym niezadowoleniem ze średniowiecznej scholastyki, która opierała się na analizie tekstów pod kątem ich autorytetu. Efektem tego było znacznie bardziej krytyczne podejście do wiedzy, kwestionujące założenia stojące za tekstami i poszukujące prawd intelektualnych i etycznych, które można by zastosować w szerszym zakresie. Był to początek narodzin filozofii renesansu.
Jakie są założenia filozofii renesansu?
Filozofowie renesansowi twierdzili, że ludzie są w stanie używać własnego rozumu do zrozumienia natury i świata, w którym żyją. Humaniści wierzyli, że ludzie są w stanie odkryć prawdę poprzez własną obserwację i rozumowanie. Była to bardzo istotna zmiana w sposobie myślenia ludzi. Chociaż renesansowi myśliciele cenili jednostkę, nie wierzyli, że jednostki mogą istnieć poza społeczeństwem. Uważali, że społeczeństwo jest niezbędne dla postępu wiedzy i zakładali, że ludzie mogą się uczyć na podstawie doświadczeń innych i na swoich błędach.
Jakich przedstawicieli ma filozofia renesansu?
Do głównych przedstawicieli filozofii renesansowej należą przede wszystkim humaniści, gdyż to oni jako pierwsi przyjęli i głosili ten rodzaj filozofii. Kartezjusz był XVII-wiecznym francuskim filozofem, który jest znany jako ojciec nowoczesnej filozofii. W swojej książce „Medytacje o pierwszej filozofii” bada naturę rzeczywistości i własnego istnienia. Francis Bacon był angielskim filozofem i naukowcem, który wezwał do zastosowania metod naukowych do badania świata przyrody. Wprowadził ideę rozumowania indukcyjnego, które jest procesem formułowania ogólnych wniosków na podstawie konkretnych przykładów.
Jakie są cechy charakterystyczne filozofii renesansu?
- Humanizm – idea, że ludzie mogą osiągnąć zrozumienie dzięki ludzkiemu rozumowi, bez boskiego autorytetu.
- Sceptycyzm – przekonanie, że nic nie jest pewne i że wszystko można zakwestionować.
- Realizm – idea, że możemy odkryć prawdy o świecie poprzez zmysły i eksperymenty.
- Pragmatyzm – idea, że filozofia powinna być zastosowana w realnym świecie i wykorzystana w praktyce.
- Indywidualizm – idea, że każdy człowiek jest autonomiczną istotą, która powinna mieć swobodę w odkrywaniu swojej własnej drogi życiowej. –
- Własna obserwacja – filozofowie renesansowi wierzyli, że człowiek może odkrywać świat poprzez własną obserwację i eksperymenty.
- Odkrywanie oparte na dociekaniu – filozofowie z tej epoki wierzyli również, że wiedza opiera się na dociekaniu, czyli procesie zadawania pytań, a nie na zbieraniu faktów.
Zostaw komentarz